Er is mij al meerdere keren ‘belissimo’ naar mijn guitige koppie geslingerd – je zou er haast van naast je zweetkakkies van gaan lopen – maar wat pas echt belissimo is, is Lago die Tenno! Een prachtig turkoois gekleurd bergmeer. De kleur boeide me niet, als ik er maar in mocht poedelen (mooie woordgrap hehe). En dat mocht ik! Achteraf wel op plaatsen die niet voor viervoeters bestemd waren, maar dat mocht de pret niet drukken. Overigens snap ik dat vrouwtje dat met haar jampot-zicht oprecht niet gezien heeft, maar Pietermans mag wel eens naar een goede opticien 
.
.Dat gold overigens ook toen hij een afslag te vroeg nam, en we ons in een pittoresk Middeleeuws stadje waande, waar de weggetjes nog bedoeld waren voor paard en wagen. Eindresultaat: ons blauwe automonster moet verder door het leven met een verminkte spiegel….
Anyway, heerlijk gepoedeld – zwemmen daar begin ik niet aan, anders schieten mijn oorharen uit de wafelkrul – en heerlijk gewandeld! En nog even een heerlijk ijsje gehaald in Riva del Garda waar ik toen vrouwtje het niet zag een dikke hap slagroom van haar ijsje gapte. Je snapt, nogmaals, ik wil hier niet meer weg!
