Omdat vrouwtje haar potige figuurtje nog enigszins in toom wil houden, sleep ik haar normaal gesproken meerdere keren per week naar de Fitnsessclub. En toen… Corona, afstand, kuch, kuch…
Maar we mogen weer! Tenminste, zij mag maar ik niet!! Moet ik vanaf de zijlijn toekijken hoe zij lekker apenkooien… pfff.
Beetje gek wel, want normaal gesproken heb ik mijn eigen plekje binnen in de sportschool, maar dat mag nog niet. Nu huppelen ze tijdelijk in een circustent, hehe.
Best lief eigenlijk he, Fitnessclub heeft helemaal geen bezwaar tegen een haarbal die iedereen gedag loeit. Ik denk dat dat komt omdat ze mijn kruimeldief-kwaliteiten wel kunnen waarderen.
Maar goed, vrouwtje deed een poging tot sporten en ik had variabele plekjes rondom de tent. Omdat ze regelmatig rood aanliep, hier en daar een beetje begon te piepen en dreigde door haar hoeven te zakken, checkte ik regelmatig of ik Eerste Lik Bij Ongelukken moest verlenen. Van mijn lap in je gezicht knap je namelijk zo weer op.
Maar nee hoor, puffend en zwetend wees ze me (steeds) weer naar mijn plek. En als ze de weg even kwijt was, of niet weet welke oefening ze moet doen, schoten alle sportdames inclusief juf meteen te hulp. Alle sportdames ROCK!
En verbazingwekkend genoeg kan vrouwtje met haar wazige kokerzicht nog best goed uit de voeten. Sommige oefeningen past ze wat aan en haar evenwicht is belabberd, maar aan enthousiasme ontbreekt het niet.
Maar zo, kijkend vanaf de zijlijn, voel ik me wel een beetje overbodig. Gaaaaaap!
Totdat ze klaar is met sporten EN haar theekransje met de dames… En dan is het mijn beurt! Ik schiet in mijn tuig en sta helemaal klaar voor MIJN sportuurtje. Heerlijk rondje ravotten op het hondenveld, yes!
Ik blij, vrouwtje blij… zucht… ik tukje, zij tukje… weltrusten…
Namens vrouwtje:
Hartelijk bedankt Fitnessclub Monnickendam en ‘juf’ Bianca dat ik met mijn geleidehaarbal zo welkom ben!
