The days after VIP-4/3-daagse: mijn grote glimlach chaos roes
(VIP=Visually Impaired Person)
Spieren die zich te pletter geschrokken zijn, een oude blessure die zijn kans schoon zag en schaamteloos de kop op stak, een bonkend hoofd vol met Anita Meijers ‘Why tell me why?’, dromen over duizenden zwaaiende armen die ‘zwemmen in Bacardi Lemmon, plastic plak-poncho’s en levensgrote komkommers… ik beleef de days after DE vierdaagse evenals het evenement zelf in een grote glimlach-chaos-roes.
Mijn lijf mag rusten, maar in mijn hoofd blijven medewandelaars en toeschouwers maar joelen!
Natuurlijk hebben we ons vooraf suf gewandeld zodat we zeker wisten dat we het fysiek aankonden en dat ging boven verwachting goed, maar de moeilijkheid zat ‘m echt in de drukte. Medewandelaars die zonder knipperlicht invoegen, high five-kindjes midden op de weg, verdwaalde fietsers, wandelaars die wel heel graag een bakje kaas wilden aannemen en ons als viertal doorboorden, paraplu’s waardoor mijn toch al kippige zicht ‘m kneep, het tempo dat wisselde als een harmonicadeur gecombineerd met de standaard obstakels als natte putdeksels, scheve stoepranden, plots opdoemende vluchtheuveltjes en rommelig wegdek maakten dat het voor ons geen wandel-, maar eerder een survivaltocht werd. Een steeple chase-Efteling-obstacle run als het ware…
En onze lieve buddy’s Marlies en Petra die ons daar veilig doorheen loodsten… ga d’r maar aan staan.
En door!!!
Doordat we in ‘Het gevoel van de Vierdaagse’ op NPO1 en het ‘Vierdaagse Journaal’ van Omroep Gelderland werden we wel honderden keren extra herkend, bejubeld, aangesproken en verwend. Gelukkig gingen we er niet van naast onze schoenen lopen, want dan hadden we er nog een probleem bij gehad 
Wel werkten al die aanmoedigen als een energyboost, keer op keer, niet aflatend, tot aan de finish!
Wel werkten al die aanmoedigen als een energyboost, keer op keer, niet aflatend, tot aan de finish!Hetzelfde geldt voor de beats van ‘Sweet Caroline, oh oh oh’, ‘Schatje, mag ik je foto’ en de Village People die ons plaats na plaats achtervolgden. Heerlijk om je wandelpasen even te verruilen voor een danshuppeltje!
En door!!!
Maar nu even niet…
Mijn lichaam mag rusten, maar in mijn hoofd laat ik de Vierdaagse napret nog heerlijk even doorpruttelen…
