Vleeswaren op snufferdhoogte, kaas binnen pootbereik en Sheba voor het grijpen… best lastig hoor, boodschappen doen met vrouwtje. Maar braaf als ik ben, laat ik al het lekkers keurig liggen en schuifel ik geduldig met vrouwtje de supermarkt door.
Alhoewel vrouwtje de vaardigheid geleidehond-in-de-ene-hand en het winkelwagentje-in-de-andere-hand nog steeds niet helemaal onder de knie heeft. Soms laat ze mij erachteraan waggelen en gebruikt ze het winkelwagentje als taststok, whahaha.
Dat die koeldeuren nog heel zijn! Kleng! En oeps, was dat een reclame bord? Klets! En dan gaat ze er zo schaapachtig bij staan lachten en wordt ze een beetje rood enzo. Hillarisch joh!
Maar ons geduld wordt beloond, althans het mijne. Bij de kassa zit namelijk mijn grote Deen-vriendin Corrie! Zonder dat vrouwtje mij de opdracht ‘zoek balie’ geeft – het commando om haar de juiste plek op de balie aan te geven, heb ik mijn voorpoten al half in de kassa geplant. Kassiere Corrie is namelijk zo wild van mij dat ze speciaal voor mij heerlijke koekjes heeft gekocht! Lief he?
En die koekjes kom ik graag persoonlijk ophalen, dat snap je wel. Helaas voor mij, maar fijn voor Corrie, mag ze vandaag met pensioen. Ben bang dat ik een andere kassiere echt niet zo ver krijg om die koekjesdienst over te nemen… das balen dus.
Maar Corrie, hartelijk bedankt voor alle koekjes en geniet van je welverdiende pensioen.
Poot Yoko!
