Als geleidehond ben ik intensief getraind om mijn vrouwtje onder alle omstandigheden veilig naar haar bestemming te brengen.
Een volle metro? Peace of cake!
Massa’s mensen? Eitje!
Die reusachtige bullmastiff van op de hoek? Ik loop er geen centimeter voor om!

I’m a tough bitch!

Ik ben goed getraind: een koekje bij elke potientele enge gebeurtenis en de positieve associatie is gemaakt. Beetje kort door de bocht, want er kwam natuurlijk ook een jarenlange opleiding aan te pas om mij zo goed te laten functioneren als geleidehond.

Echter, ik ben geen robot. Als vrouwtje niet kijkt, maar ook als ze wel kijkt, hehe, eet ik kak. Als er een stoer reutje voorbij loopt, flirt ik soms meer met hem dan dat ik op vrouwtje let. En… ik schijt in mijn broekharen als er naast me een halve handgranaat afgaat.

Vrouwtje noemt het ‘vuurwerk’. Vuurwerk? Met mijn hondengehoor, dat veel beter werkt dan mensenflappies, klinkt een rotje al snel als een atoombom.

Nu is dat probleem op 31 december om middernacht nog best goed te omzeilen. Met de radio op 10 en een biefstuk in de hand, probeert vrouwtje hysterisch leuk met mij te spelen. En dat werkt best goed.

Maar, en er is een maar, een HELE grote MAAR, in de maanden voorafgaand aan oud en nieuw vangen mijn puntoren al veel meer explosies op dan mij lief zijn. Vrouwtje kan het niet zien – ja duh – dus zij kan het niet ontwijken. En ik doe gewoon mijn werk, zoals het hoort, en ik loop overal op af.
Maar dan… Als ik vrouwtje naar de winkel breng, als ik snel een avondplasje pleeg of als ik nietsvermoedend loop te snuffelen… KABENG!

Vrouwtje probeert mij dan snel af te leiden met een iets lekkers, maar de geur van die zeven kleuren die zij zelf in haar broek schijt overstemmen zelfs mijn Frolicjes. Ook mijn gepensioneerde zusje Chanda, ooit een goed getrainde geleidehond, is de laatste jaren een echte bangepoeperd geworden. Bij het sissen van een sterretje heeft zij tegenwoordig al de staart tussen de benen.
Kortom, vrouwtje, Chanda en ik hebben het niet zo op vuurwerk.

Het afsteken van vuurwerk begint te VROEG!
De knallen zijn te ONVERWACHT!
En de knallen zijn veel te HARD!
Het is gewoon te veel…

Lieve mensen, wij geleidehonden doen goed werk, volgens velen zelfs fantastisch werk, maar verknal ons niet door vuurwerk. Steek het af op de tijden die daarvoor bedoeld zijn!

En zelfs dan veroorzaakt het al zoveel leed bij alle dierenvriendjes die niet het geluk hebben dat zij zo’n goed getrainde tough bitch als ik zijn.

Sterkte, dierenvriendjes!