Jippie, vandaag kwam trainer Nicky langs voor de nazorg. Een geleidehondenschool komt regelmatig langs bij ons geleidehonden en onze baasjes om te kijken hoe het gaat. Of het geleidewerk goed verloopt en of de baasjes ons wel goed behandelen. Over het geleidewerk heb ik niet veel klagen, vrouwtje valt bijna nooit en toen ze gevallen was, kwam er geen bloed aan te pas. Ik zeg: ruim voldoende. Nee hoor, grapje, ze is nog nooit gevallen.

Maar over die goede behandeling… ik heb nog wat verbeterpuntjes: ik zou graag mee-eten van tafel, elke dag op de bank willen slapen en ongelimiteerd kattenkak willen snacken. En daar ging trainer Nicky dan weer niet mee akkoord. Pffff… die twee spelen onder een hoedje.

Maar goed, eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik het geleidewerk top vind, maar vrouwtje viel een beetje over het feit dat ik stoepjes niet altijd even duidelijk aangeef. Wat een zeurpiet.

Een geleidehond hoort bij de stoeprand te stoppen, maar ik hou gewoon van doorlopen. Moest dus even goed geoefend worden, vond trainer Nicky. Moest vrouwtje van hem doen net doen alsof ze op de grond viel door mijn fout. Ik schrok me het apelazerus! Ik wil natuurlijk echt niet dat ze gaat bloeden natuurlijk. Een stoeprandje voorbij lopen, doe ik dus nu echt niet meer…

En er was nog een dingetje… poezenbeesten. Die vind ik toch zooooo leuk! Tijdens het werk kan ik me nog net inhouden, maar aan de riem MOET ik gewoon met elke kat spelen die ik tegenkom. Dan graaien ze zo leuk met hun pootjes naar mijn neus. Maar ja, hondjes plagen, kusjes vragen. Dus als ze wegrennen, vragen ze er gewoon om dat ik er achteraan spurt. Al dan niet met vrouwtje aan de riem er achter aan vliegend….

Van Nicky mocht ik absoluut geen aandacht aan de kat geven.Kreeg ik elke keer als ik naar hem keek meteen een koekje in mijn mik… Ik was de poes gelijk spontaan vergeten!

Ik blij, trainer Nicky blij en vrouwtje blij.