Nadat vrouwtje mij vanmorgen intensief onderzocht of ik niet ziek was, was haar eerste opmerking: ‘Gelukkig heb je niet gekotst, je poep heeft tenminste contrast’.
Vannacht had ik mijn alom bekende ‘oeioeioei’ laten horen, en jawel, vrouwtje kwam meteen naar beneden gesneld. Want oeioei-en doe ik nooit ’s nachts. Superblij besprong vrouwtje en ik kwispelde mij een helicoptervlucht.
Zusje Chanda veinsde weer een dementie-aanval en lag uitgebreid op de bank. Dacht vrouwtje dat ik oeioei-de omdat Chanda iets deed wat niet mocht. Gek mens! Ben geen klikspaan, mijn darmen speelden op! Maar ja, ik neem vrouwtje wel vaker in de maling, dus dit keer zag ze de noodzaak er niet van in…
Na een aai over mijn koppie en nadat Chanda met zachte hand naar haar bedje werd geloodst, zocht vrouwtje ook haar eigen mandje weer op.
‘Neeeeeei!’
Toen heb ik mijn bolus noodgedwongen in de keuken moeten deponeren…
Vrouwtje was gelukkig niet boos, maar alleen maar bezorgd. Maar gelukkig waren alleen mijn darmen lastig en voel ik me verder top! Misschien dat het eten van straat – waar vrouwtje altijd heul boos om wordt – toch niet zo’n goed plan was. Maar ach, ik zie dat verband niet zo, dus een hapje kattenpoep zal ik volgende keer toch echt niet laten liggen hoor.
Mijn kippige vrouwtje moest met haar neus bovenop de vloer speuren naar mijn uitspattingen zodat ze het kon opruimen, wat ik dan ook best sneu vind…
Vrouwtje was alleen maar dankbaar dat ze niet helemaal blind is, want dan is opruimen helemaal een avontuur. Maar ook dit ging niet vlekkeloos. Ik hoorde haar waarachtig kokhalzen en – ja hoor – ze graaide er ook nog in. Maar de opluchting over het feit dat ik verder niet ziek ben overheerst en ze knuffelde me volop!
NB. Voordelen van ’s nachts een bolus produceren: vandaag wordt ik heeeeel veel uitgelaten. Niet nodig, maar supertof natuurlijk. Dit brengt me overigens wel op ideeën… Dat verband leg ik dan weer wel, hehe
