Het is weer mooi weer en dan krijgt vrouwtje het op d’r heupen. Dan moet ze shoppen. Maar dat kan ze natuurlijk niet zonder mij. Winkel in, winkel uit. En alles moet gepast worden natuurlijk. Haar gepensioneerde geleidehond Chanda had een hekel aan winkelen. Een poot over de drempel, kop omlaag en sloffend leidde ze vrouwtje door de winkel. Een blik op de uitgang, ze veerde op en liep parmantig naar de deur. Maar oh wee als vrouwtje iets vergeten was en ze terug moest, dan zakte de moed haar weer in de pootjes.
Bij mij niet. Ik vind alles leuk. Helemaal vandaag. Staat vrouwtje zich in een veel te kleine jurk te wurmen bij H&M, komt er een lief oud mevrouwtje naar me toe. Aaien is ten strengste verboden als ik mijn uniform aan heb, maar voor haar maakten we een uitzondering. Zij brabbelde lieve woordjes tegen me en ik draaide mijn koppie heen en weer. Het oude dametje was dement en fleurde helemaal op van mijn fluffy hoofd. Echt zo mooi.
Maar niet zo mooi als vrouwtje die zich vervolgens ook weer uit die te kleine jurk moest worstelen. Want dat heb ik vanonder het gordijn prima gadegeslagen. Whahaha!
Yoko
Ps. Mocht je me willen aaien, wat ik uiteraard begrijp, zo onweerstaanbaar ben ik… wacht dan even tot ik mijn jas uitgetrokken heb! Als ik aan het werk ben, moet ik namelijk al mijn aandacht richten op vrouwtje.
