Als je de ‘Sleutelhanger met foto rond zilver’ aanklikt op deze website zie je een superleuke sleutelhanger met foto van een prachtige blije baby. Mijn fotosleutelhanger is net zo superleuk, maar dan met een foto waarop een knetter scheelkijkend bebrild peutertje met piekerig kort haar staat dat niet al te snugger de wereld inkijkt. Dat ben ik dus, 39 jaar geleden. Gelukkig ben ik enigszins goed opgedroogd. Het brilletje werd kort na deze foto vervangen door een contactlens van +23, mijn haar heb ik laten groeien en na drie jaar kleuterschool verdween die wezenloze blik ook enigszins.

Op de sleutelhanger kun je elke willekeurige foto plaatsen die je maar wil, maar de modelbaby van shoppe.nl bracht mij terug naar mijn eigen jeugd. Zoals ik al eerder verteld had, ben ik slechtziend. Om mijn zicht nog enigszins op te krikken, kreeg ik een jampotbril, de glazen waren werklijk meer dan een centimeter dik! Maar met die loeizware bril die altijd afzakte tot op het puntje van mijn neus, deed ik als klein opdondertje toch echt gewoon alles. Tekenen met mijn neus op het papier, bouwen met Duplo en buiten spelen. Ok, mijn collectie littekens is inmiddels indrukwekkend, maar elke keer als ik viel stond ik net zo snel weer op!

Mijn ouders hadden gelukkig wel enig realiteitsbesef: hun lieve broekenpoepertje zou zo maar eens het mikpunt kunnen worden van pestkoppen. Ze leerden mij dus al snel dat ik voor mezelf moest opkomen en van mij af moest bijten. En dat knoopte ik goed in mijn oren.
Zo dacht ik tijdens de vakantie een leuk speelkameraadje te hebben gevonden. We bouwden samen zandkasteeltjes. Tot hij plots mijn bouwwerk met zijn kleine vuistjes platramde. Maar dat pikte ik niet!
‘Brillenjood,’ schreeuwde ik alsof ik zelf geen halve loepbril ophad, tegen het jongetje waarvan mijn ouders duidelijk aan het keppeltje van zijn vader konden zien dat hij… juist ja, joods was.
Bij mijn ouders verscheen het schaamrood op de wangen. Ze lachten schaapachtig en mompelden iets van ‘Ach ja, kinderen’ en bonjourden mij zo snel mogelijk terug naar de camping.

Als ik nu naar mijn sleutelhanger kijk, verschijnt er een lach op mijn gezicht. Dat klein opdondertje met haar jampotbril stapte ondanks haar slechte zicht zo stoer de wereld in! En dat doe ik nog tot op de dag van vandaag. Nog steeds met heel veel vallen en opstaan, maar gelukkig wel met een hoop meer tact.
De sleutelhanger is een fijn handzaam formaat. Het hart is standaard gegraveerd met ‘love’ in verschillende lettertypen geschreven. De diameter van de fotobedel is 2,5 cm. Je krijgt de sleutelhanger in een sjieke parelmoer kleurige envelop thuis gestuurd. Deze sleutelhanger is hartstikke leuk om te geven, omdat het een sieraad is dat iemand werkelijk altijd bij zich draagt. Maar met deze sleutelhanger met mijn peuterfoto zou ik uiteraard werkelijk niemand – op mijn ouders na misschien – een plezier doen.
En ik? Ik vind hem werkelijk fantastisch! Dat kleine stunteltje heeft het toch maar ver geschopt en daar wil ik zelf maar al te graag aan herinnerd worden!